Weg- & waterwegen

WAC-brug

ca. 1630 - WAC-brug (1960)

In vroeger tijden lagen de boerderijen de Zwarte Poort (later Witte Poort) en de Rode Poort dicht bij elkaar.
De Witte Poort bevond zich aan de Hoofdstraat, net voordat de Lierweg begint.
Op de plaats van de Rode Poort liggen nu langs de Lee de woningen aan de Hohorst, ten oosten van de Bleijenburgflat.
De Rode Poort heette officieel Blijvenburg. Bleijenburg is dus eigenlijk een foute benaming.

Er lag een – particuliere – brug over de Lee, waarover de bewoners van de Rode Poort naar de Hoofdstraat konden komen.
Omdat het een particuliere brug was, is er vaak gedoe over geweest.
De overheid betaalde immers niet mee aan het onderhoud van de brug.

Tussen 1638 en 1643 is er een langdurige kwestie geweest over die brug tussen enerzijds ‘Joffrou Elisabeth van der Chijs’, eigenaresse van Blijvenburg, en anderzijds het ambachtsbestuur, dat opkwam voor zijn schippers.

Al in 1548 had toenmalige eigenaar Pieter Pietersz. Sasbout toestemming gekregen om een brug over de Lee te bouwen.

In 1638 bleek die echter verwaarloosd en juffrouw Van der Chijs wilde hem weer herstellen.
In de loop der jaren was het peil in de Lee veel hoger geworden, waardoor de schippers nu veel minder vracht in hun schepen konden meenemen dan vroeger.
Turfschepen, die vroeger meer dan honderd ton turf konden vervoeren, konden nu nog maar zestig tot zeventig ton onder de brug door vervoeren.

De eigenares stelde dat de brug altijd dezelfde hoogte had gehad, maar de tegenpartij vond dat maar een waardeloos argument.
Immers ook andere bruggen waren in de loop de tijden aangepast.
Ook stelde ze dat de schippers nu veel grotere schepen gebruikten, wat weer werd bestreden. Het belangrijkste argument was natuurlijk dat het een particuliere brug was, waarvoor het ambacht geen cent wilde betalen.

Het ambachtsbestuur stuurde, ook namens de vertegenwoordigers van ´s-Gravenzande en Burgersdijk, een rekest aan het bestuur van het Hoogheemraadschap van Delfland.
Maar de klachten hebben kennelijk niet geholpen, want in 1647 verklaarde een aantal schippers, dat ze zelfs met lege schuiten nauwelijks met goed fatsoen onder de brug door konden.
Bovendien weigerde de eigenaar iedereen, zelfs schoolkinderen, over de brug te laten gaan.

De situatie bleek uiteindelijk onhoudbaar en kwam de verhoogde brug er toch.

In de tweede helft van de vorige eeuw werd deze brug in de volksmond de WAC-brug genoemd naar de garage die aan de overkant van de Lee lag.
Begin  21e eeuw was de brug overbodig geworden en is hij afgebroken.