In 1893 wordt door Lierse schaatsliefhebbers de ijsclub “Hard-gaat-ie” opgericht.
De eerste jaren wordt, als koning winter tenminste voor een stevige ijslaag zorgt, door deze club op de Lee geschaatst.
In 1919 vraagt de ijsclub een subsidie van 200 gulden aan bij de gemeente. Dit verzoek wordt afgewezen, onder meer omdat het bestuur ook op zondag laat werken.
In 1921 weet de ijsclub echter een weiland aan de Lierweg te huren.
Daar beschikt ‘Hard-gaat-ie’ in de vaak strenge winters over een royale ijsbaan.
De wei wordt, zodra het begint te vriezen, onder water gezet met water uit de er langs lopende Lee. Daarvoor wordt een duiker benut, die op de wei uitkomt.
De Lee is in de navolgende jaren nauwelijks meer te gebruiken voor schaatsplezier, omdat dit water zo lang mogelijk door en voor de scheepvaart wordt opengehouden.
De natuurijsbaan voorziet dan ook in een grote behoefte.
In 1967 verhuist de club naar een andere baan aan de Hoogweg.
Die baan is echter kleiner, vierkanter en dus minder rendabel dan die aan de Lierweg, maar daarom niet minder gezellig.
Er komt een tent op de baan, aangevuld met enkele zitbanken, die na het seizoen weer worden afgebroken.
Deze baan wordt gebruikt tot 1971, als de ijsclub een ander terrein huurt dat vlak naast het zwembad Waterloo ligt.
Het wordt een L-vormige ijsbaan met een eigen accommodatie.
In 2004 opent de ijsclub vervolgens een verharde ijsbaan op de hoek van de burgemeester Cramerlaan en de veilingweg. Ook nu weer met een permanente eigen accommodatie.
De officiële opening wordt verricht door de Lierse Elfstedentochtwinnaar Piet Keijzer en de Elfstedentochtwinnaar van 1963 Reinier Paping.
Keijzer moest met hamer en beitel aan de slag om de naam van de baan, “Piet Keijzer Baan”, uit het ijs te hakken, terwijl Paping het startschot gaf voor een ballonnenwedstrijd.
Deze ijsbaan geniet ondertussen landelijke bekendheid, omdat het vaak de eerste natuurijsbaan in Nederland is waarop geschaatst kan worden.
Een speciale sproeimachine die de betonnen ondergrond nat maakt, zorgt er voor dat de Piet Keijzerbaan al na één nachtje minimale vorst open kan.