‘s-Gravenzande kreeg stadsrechten in 1246 van graaf Willem II van Holland op aandringen van zijn moeder gravin Machteld. Dat betekende dat er een stadbestuur was dat zelf regels voor de stad opstelde (keuren d.w.z. verordeningen) en recht kon spreken.
Dat stadsgebied was niet zo groot, maar enkele vierkante kilometers en besloeg het gebied aan weerszijden van de huidige Langestraat. Op een centrale plaats aan het marktplein zal altijd het “stedehuis” hebben gelegen. Daar vergaderde het stadsbestuur dat bestond uit schout en schepenen. Het bestuur van het ambacht van ’s-Gravenzande vergaderde in de herberg De Spaansche Vloot.
Onder het stadhuis was de stadsgevangenis. In een oude stadsrekening van rond 1500 staat dat er kosten gemaakt waren om een nieuwe plank aan de gevangenis te timmeren en ook de pijnbank was kennelijk versleten want de timmerman kreeg ook opdracht deze te repareren. Op de hoek van het Markveld en de Kerkelaan stond de schandpaal.
Op de kaart van Blaeu staat het stadhuis rond 1652 getekend. Bovenop dit stadhuis staat een torentje met daarin de brandklok. Bij brand kon men dan uit de waterpoel op het Marktplein voor het stadhuis water scheppen om de brand te blussen. Op een aquarel van Schouman uit ongeveer 1750 staat het toenmalige stadhuis afgebeeld.
Het stadhuis rond 1750, de verzamelde ‘s-Gravenzanders luisteren naar een afkondiging.
Het huidige stadhuis werd in 1869 gebouwd. In de voorgevel hiervan is het wapen van ’s-Gravenzande te zien en een herdenkingssteen van de eerste steenlegging door de dochter van burgemeester Hageman.