Sinds 1819 hebben de Wateringse katholieken een eigen begraafplaats en was daarmee waren zij de eersten in het Westland. Voordien werden de overledenen in en rond de Hervormde kerk aan het Plein begraven, tezamen met de protestanten.
Reeds tijdens de Franse overheersing werd het begraven in de kerken verboden, maar tot 1829 werd hier nog wel de hand mee gelicht. Voor katholiek Wateringen was het heel wat om een eigen begraafplaats te krijgen. Nu konden de dierbare doden met alle ceremoniën in gewijde aarde begraven worden.
Nog steeds is het als zodanig in gebruik. In het jaar 1991 werd het kerkhof uitgebreid en ook werd een urnenmuur gebouwd.