Halverwege de 16e eeuw vormde zich een zandplaat ten zuiden van het Spanjaardsduin aan de Hoek van Holland op het grondgebied van ’s-Gravenzande. Deze zandplaat, waarop duinvorming plaatsvond, kreeg de naam De Beer. Vanaf het huidige Hoek van Holland lag er uiteindelijk een onafzienbare strandvlakte tot aan de Maas.
Bij de aanleg van de Nieuwe Waterweg rond 1870 werd de zandplaat opgehoogd met het vrijgekomen zand waarna het gebied uitgroeide tot een prachtig natuurreservaat waar veel zeldzame vogelsoorten broedden. In 1935 werd, met medewerking van de Nederlandse Staat, de stichting “Natuurmonument de Beer” opgericht die het beheer van het terrein kreeg. Grote strandvlaktes, waaronder het zogenaamde groene strand, zorgden voor een ideale vestigingsplaats voor kustbroedvogels en in de herfst was het een foerageergebied voor doortrekkende vogels. De Beer ontwikkelde zich tot een natuurgebied van 1300 hectare, uniek voor Nederland. Het werd door Jac.P.Thijsse ooit omschreven als een “eersteklas landschap”.
In de jaren 1940-1945, werden er door de Duitsers op De Beer, voor de aanleg van de “Festung Hoek van Holland”, ongeveer 150 bunkers gebouwd. Daarbij werd het prachtige landschap ernstig geschonden. In 1957 maakte de gemeente Rotterdam het plan Europoort bekend. De aanleg van deze werken betekende enige jaren later het einde van dit unieke natuurgebied. Nu is het een uitgebreid industrie- en havengebied.