Weg- & waterwegen

gemaalkerkpolder1938

1938 - Gemaal van de Kerkpolder

Toon streetview

De kerkpoldermolen is de derde winterwatermolen van Holland geweest. In 1411 was Philips de Blote heer van Keenenburg en tevens dijkgraaf en baljuw van Delfland en Schieland en daardoor op de hoogte van een experiment met een windwatermolen in de buurt van Alkmaar. Op 31 december 1413 kreeg Philips de Blote toestemming van graaf Willem VI om deze molen ook voor het malen van koren te gebruiken. De aanwezigheid van de molen had tot gevolg dat Schipluiden gedurende velen eeuwen niet heeft kunnen uitbreiden in noordelijke richting. Dit had te maken met het zogenaamde windrecht. Een molen mocht niet uit de wind gehouden worden.

De kerkpoldermolen overleefde de roerige Spaanse tijd, maar was in 1615 ernstig in verval en kort daarna werd er een nieuwe molen gebouwd. Deze werd vanwege haar centrale ligging aangewezen als hoofdseinmolen van Delfland. Wanneer deze het sein hees, dan dienden de andere seinmolens dit over te nemen en moesten alle molens in Delfland het malen staken. Dit systeem heeft tot ver in de 20ste eeuw gefunctioneerd, tot de telefoon het seinen overbodig maakte. Op de plaats waar deze molen gestaan heeft, bevindt zich nu een kubusvormig elektriciteitshuisje.